පනාමුරේ ඇත්ගාල
පනාමුර ඇත් රාජා යන නාමය ලංකාවේ පමණක් නොව ලොව ප්‍රසිද්ධ වූ නාමයකි. මෙම නාමය හා බැදී පවතින පනාමුර ඇත්ගාල නම් වූ ස්ථානය ඓතිහාසික වශයෙන් ඉතා වැදගත් වූවකි. අපගේ මෙම සටහන මෙම පනාමුර ඇත්ගාල නම් වූ ස්ථානය හා ඒ පිළිබදව ඇති තොරතුරු සම්බන්ධයෙන් වේ
.
අදට ශේෂ වී ඇති එකම එක ලී කණුව
ලංකාවේ අවසාන ඇත්ගාල වන පනාමුර ඇත්ගාල පිහිටි ප්‍රදේශයට ලගා විය හැකි ආකාරය පිළිබදව විමසා බලමු. මෙහිදී කොළඹ සිට පැමිණෙන්නේ නම් රත්නපුර හරහා ඇඹිලිපිටිය මාර්ගයේ උඩවලව පසුකල පසු රංචමඩම හංදියෙන් හැරී දකුණට ගමන් කර පනාමුර දක්වා වූ මාර්ගයේ ගමන් කල යුතු වේ. මෙම හැරී ගමන් කරන මාර්ගය දුෂ්කර වන අතර, ඇඹිලිපිටිය උඩගම හංදියෙන් හැරී කොලොන්න හරහා සූරියකන්ද දක්වා වන මාර්ගයේ කි.මී. 10 ක් පමණ ගමන් කිරීමෙන් පනාමුර හංදියට පැමිණිය හැකිය. මඩුවන්වෙල වලව්ව දක්වා වූ මාර්ගය වන්නේද මෙම උඩගම පනාමුර හරහා කොලොන්න මාර්ගයයි. පනාමුර හංදියේ සල් ගස ලගින් දකුනට හැරී කි.මී. 2-3 ක් පමණ ගමන් කිරීමෙන් ඇත්ගාල ප්‍රදේශයට ලගා විය හැකිවේ.
අවාසනාවකට පසුගිය දින වන විට මෙම ස්ථානයේ ශේෂ වී ඇත්තේ පුරාවිද්‍යා පුවරුවක්, ඇත්ගාලට පාදක කරගත් දිය උල්පත හා ප්‍රදේශවාසීන් විසින් නැවත සකස් කර සිටුවන ලද එක් ලී කණුවක් පමණි
ඇත්ගාල සැකසීමට පාදක කරගත් දිය උල්පත
දුම්වෙඩි ගසා ඇත්රාජා පලවා හැරීමට උත්සාහ කිරීම
නමුත් වර්ථමානයේ මෙම ස්ථානය නැරඹීම සදහා පැමිණි සහකාර පොලිස් අධිකාරී සමන් රත්නායක නම් මහත්මයකු විසින් ප්‍රදේශයේ ජනතාව සමග එක්ව පදනමක් පිහිටුවා ඒ මගින් මෙම ස්ථානයේ කෞතුකාගාරයක් සහ පනාමුර ඇත්රාජා ගේ ජීවමාන ප්‍රමාණයේ අනුරුවක් නිර්මාණය සදහා කටයුතු කරමින් පවතී. මෙම පැරණි ඡායාරූප ලබාගැනීමට සහාය දැක්වීම වෙනුවෙන් අප සමන් රත්නායක මහතාට ස්තුතිවන්ත වන්නෙමු.
පනාමුර යනු මඩුවන්වෙල නින්දගමට අයත් පැරණි ගමකි. කතරගම දේවාලයේ මුර භටයන් 50 ක් මුරට සිටි බැවින් පනහමුර ලෙස භාවිතා වී පසුව එය පනාමුර ලෙස ව්‍යවහාර වූ බව ජනප්‍රවාදයේ පවතී. අක්කර 7000 කින් පමණ සමන්විත වූ පනාමුර නින්දගම එවකට උඩරට පාලනය කල ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ රජු විසින් සන්නසක් මගින් මඩුවන්වෙල මොහොට්ටාලට ප්‍රදානය කරන ලද්දකි. විජයසුන්දර ඒකනායක අභයකෝන් කොඩිතුවක්කු මුදියන්සේලාගේ ශ්‍රීමත් ජේමිස් විලියම් මඩුවන්වෙල මහ දිසාව මෙම පරපුරේ අවසානයා විය. ඔහු විසින් මෙම පනාමුර ප්‍රදේශයේ ඇත් ගාල් 20 ක් පමණ කරවූ බව පැවසේ. මඩුවන්වෙල දිසාවේගේ ඇවෑමෙන් බුදලය හිමිවුයේ එතුමාගේ සොහොයුරෙකුගේ පුතෙකු වු ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ හා ප්‍රථම පාර්ලිමේන්තුවේ කතානායක සර් නවරත්න වික්‍රමසිංහ වේහැල්ල මුදියන්සේලාගේ ප්‍රැන්සිස් මොලමුරේ මහතාටය. ඔහු විසින්ද ඇත්ගාල් 5 ක් බන්දවා ඇත. මෙම 5 වන ඇත්ගාල පනාමුරේ ඇත්රාජා හා සම්බන්ධ ලංකාවේ අවසාන ඇත්ගාලයි.
එදා ඇත්ගාලේ ශක්තිමත් ලී වැට
කලුකන්දාව කදු පාමුල පිහිටි දිය උල්පතක් මැදි කර මෙම ඇත්ගාල ඉදිකරනු ලැබ ඇත. වසරේ සෑම කාලයකම එකසේ ජලය නොසිදෙන මෙම දිය උල්පත ඇත්තටම ආශ්චර්යයකි. අද වන විටද මෙම දිය උල්පතේ විශාල දිය පහරක් පනාමුරේ ඇත්රාජා සිහිපත්කරමින් ප්‍රදේශයේ කුඹුරු අස්වද්දමින් ගලා බසී. කොලොන්න ආශ්‍රිත වනගත ප්‍රදේශයේ අතීතයේ විශාල වශයෙන් අලි ඇතුන් වාසය කර ඇත. මෙම අලි ඇතුන් අල්ලා හීලෑ කර විකිනීම සදහා මෙම ඇත්ගාල් ඉදිකරනු ලැබ තිබේ.
එදා ඇත්ගාල සකස් කරමින්
ජුලි හා සැප්තැමබර් අතර වියලි කාලයේදී ජලය සොයා මෙම වනගත අලීන් පනාමුර ප්‍රදේශයේ පිහිටි දිය බුඹුල වෙත පැමි‍ණ ඇත. එසේ පැමිණෙන අලින් කොටුකර ගැනීම සදහා මෙම ඇත්ගාල් සකස් කර තිබේ. මෙම ඇත්ගාලක් කරවීම ඉතා අධික කාලයක්, ශ්‍රමයක් හා මුදලක් වියදම් වන කාර්යයකි. මෙම දිය උල්පත වටා අඩි 10 ක් 12 ක් පමණ උසට ශක්තිමක් ගස් කපා දැන කදන් වලින් වැටක් ඉදි කරනු ලබයි. ඉන්පසු එම වැටේ එක් පසෙකින් අලි ඇතුන්ට ඇතුළු වීම සදහා පිවිසුමක් තබන අතර, ගිනිමැල ගසා, ශබ්ද කරමින් මෙම දිය සොයා පැමිණෙන අලි ඇතුන් මෙම ගාලට කොටු කර පිවිසුම් දොරටුව වසා දමයි. මෙසේ කොටුවන අලි ඇතුන් හීලෑ අලි සමග ගොස් ගැට ගසා අල්ලා ගනු ලැබ තිබේ.
එදා බේරී තම මව වෙත යාමට උත්සාහ කල ගැටගැසූ අලි පැටවෙක්
සෑම් ඇලපාත හා මඩුවන්වෙල කෝරාල වැනි ප්‍රාදේශීය නායකයන් මේ සදහා සහාය දක්වා ඇත. අඩි 5 ක් පමණ ගැඹුරු වලවල් හාරා ඒ තුළ ශක්තිමක් ගස් සිටුවා සකස් කරන ලද වැට අසල දෙස් විදෙස් ප්‍රභූ නරඹන්නන් සදහා අට්ටාල සකස් කර නැරඹුම් ස්ථාන සකස් කර ඇත. මෙම පනාමුර ඇත් ගාල ලෝක ප්‍රසිද්ධ ඇත්ගාලක් වන බැවින් බොහෝ නරඹන්නන් මේ සදහා සහභාගී වී තිබේ.
එදා කොටුවූ අලින් අල්ලා ගැට ගැසූ හැටි
1950 අගෝස්තු මස සකස් කල ඇත්ගාල සදහා කොටු වූ මෙම පනාමුර ඇත් රාජා ලෙස හදුන්වන (ඇත්තවශයෙන්ම මෙම සතා ඇතෙකු නොව අලියෙකි) අඩි 9 ක් පමණ උස වූ දැවැන්ත හස්තියා මෙල්ල කර ගැනීමට ඇත් ගාල සකස් කල පුද්ගලයන්ට නොහැකි වී තිබේ. ඒ අනුව 1950 අගෝස්තු මස 5 වන දින රාත්‍රී නාවික හමුදා තුවක්කුකරුවෙකු වූ සෑම් කදිරගාමර් නැමැත්තා මගින් මෙම හස්තියාට වෙඩි තබා මරා දමා තිබේ.
වෙඩි තබා මරා දැමූ පනාමුරේ ඇත් රාජා
මේ සමග රටේ සියළුම ජනමාධ්‍ය මෙය ප්‍රචාරය කර ඇති අතර, ඒ මගින් මුළු රට තුළම මෙම ඇත්ගාල් සදහා දැඩි විරෝධයක් පැන නැගී ඇත. ඉන්පසු එවකට පැවති පාර්ලිමේන්තුව විසින් මෙරට ඇත්ගාල් තහනම් කර තිබේ. මෙසේ මෙරට වන අලින්ගේ සුරක්ෂිතතාවය ආරක්ෂා කරන මෙම ඇත්ගාල් තහනම් කිරීමේ නීතිය නීතිගත වීමට පනාමුරේ හස්තියාගේ මරණය හේතු සාධකය වී තිබේ. ඒ සමග මෙම හස්තියා වීරයකු ලෙස සලකමින් පනාමුරේ ඇත් රාජා ලෙස ලෝක ප්‍රසිද්ධ වී තිබේ.
එදා අල්ලා ගැටගසාගත් අලි පැටවෙක්
මෙම හස්තියා තම ජීවිතය කැපකරමින් මෙරට සමස්ථ අලි ඇතුන් කෙරෙහි සිදු කරන ලද්දේ මහත්ම සේවයකි. මන්ද තවදුරටත් මෙම ඇත්ගාල් පැවතුනේ නම් පසුගියදා මෙරට සිදුකල අලි සංගනනය සිදු කිරීමට අවශ්‍ය නොවන හෝ එක් දිනකින් සිදුකල හැකි තරමට මෙරට අලි ඇතුන් සංඛ්‍යාව හීන වී වද වී යනවා නොඅනුමානය. එවන් සේවාවක් සිදුකල මෙම පනාමුරේ ඇත්රාජා මියගිය පනාමුර ඇත්ගාල පිහිටි ස්ථානය මඩුවන්වෙල යන අතරතුර නැරඹිය යුතුම ස්ථානයක්ය වනු මාගේ මතයයි.
http://www.apeurumaya.lk/%E0%B6%B4%E0%B6%B1%E0%B7%8F%E0%B6%B8%E0%B7%94%E0%B6%BB%E0%B7%9A-%E0%B6%87%E0%B6%AD%E0%B7%8A%E0%B6%9C%E0%B7%8F%E0%B6%BD
සුගතපාල මලලසේකරයන් විසින් පද රචනය කර ගායනා කරන ලද මෙම ගීය වර්තමානයේ අපට නිතර නෑසෙන මුත් අතීතයේ ඉතා ජනප්‍රියව තිබූ ගුවන් විදුලි ගීතයකි. මෙම ගීතයට ප්‍රස්තූත වනුයේ සිරිලක පැවැති අවසාන ඇත්ගාල වන පනාමුරේ ඇත්ගාල සහ එහි බොහෝ කතා බහට ලක්වූ නායක හස්තියා පිළිබඳ පුවතය.
ශ්‍රී ලංකාව තුළ පමණක් නොව ලෝකයේ බොහෝ රටවල කතා බහට ලක්වූ ඇත්ගාල පැවැත්වුණේ සබරගමු පළාතේ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ කොළොන්නට නොදුරු පනාමුරේය. පනාමුරය යනු සබරගමුවේ සුපතල මඩුවන්වෙල පරපුර සතු වූ නින්ද ගමකි. 1950 දශකයට එළඹෙන විට පනාමුරය නින්දගම අක්කර 30,000කට වැඩි වපසරියකින් යුක්ත විය. එවකට එහි හිමිකරු වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම පාර්ලිමේන්තුවේ (1947-1952) කථානායකවරයා වූ ශ්‍රීමත් ෆ්‍රැන්සිස් මොලමුරේ මහතාය. නින්ද ගමේ ගහකොළ ඉඩකඩම් මෙන්ම අලි සම්පතේද සාඩම්බර හිමිකරුවන් වූයේ නින්ද ගමේ හිමිකරුවන්ය. එබැවින් පනාමුරය වනරජදහන නිජබිම කරාතේ දහසක් පමණ වූ අලි රංචුවේද සාඩම්බර හිමිකරුවන් වූයේ මොලමුරේ මහතාය.
ප්‍රභූ පෙළපත්වලට වලව් පැළැන්තියට සේවය කිරීම නින්දගම්වාසීන්ගේ වගකීමක් වූ හෙයින් පනාමුරේ ඇත්ගාල ඉදිකිරීමේදීද ඔවුන් දායක විය. ඇත්ගාලට අමතරව කුඩා වෙළෙඳ සල් ප්‍රවේශ මාර්ග මෙන්ම ගම්වාසීන් “ඇතින්නියන්ගේ ගාල” ලෙස හැඳින් වු මොලමුරේ මහතාගේ තාවකාලික බංගලාවද ඉදිකරනු ලැබුවේ නින්දගම්වාසීන්ය.
1950 අගෝස්තු මස 8 වෙනි දින අලුයම් කාලයේදී අලි ඇතුන් 27 දෙනකුගෙන් යුත් රංචුවක් ගාල් කර ඓතිහාසික පනාමුරය ඇත්ගාලේ දොරටු වසා දැමුණි. එදා ඒ ආකාරයෙන් වසා දැමුවේ සිරිලක අවසන් ඇත්ගාලේ දොරටුව බව මොලමුරේ මහතා සිහිනෙන්වත් නොසිතන්නට ඇත. හතරැස් කිලෝමීටරයකට වඩා විශාල වූ ඇත්ගාල ඉදිකර තිබුණේ වනාන්තරයෙන් ලබාගත් දැව කඳන් යොදාය. මේ දැවැන්ත වැට ඇතුළේ කොටු වූ අලි ඇතුන් තව මොහොතකින් සිදුවන්නට යන දේ නොදැන කෙළිදෙලෙන් පසුවිය.
ඇත්ගාලේ කටයුතු දැක බලා ගැනීමට මොලමුරේ මහතාගේ ආරාධනයෙන් සුවිශේෂි අමුත්තෝ රැසක් සහභාගි විය. ඒ අතර ප්‍රධානියා වූයේ එවකට ලකිසුරු ධුරය හෙබ වූ සෝල්බරි සාමිය. ඊට අමතරව කීර්තිමත් ලේඛකයෙකු වූ ආර්.එල්. ස්පිට්ල් ද ඒ අතර විය. මෙම අමුත්තන් සඳහා සුවිශේෂි වේදිකාවක්ද ඉදිකර තිබුණි. සබරගමුවේ සහ මාධ්‍ය කඳුකරයේ වැවිලිකරුවන් රැසක්ද එහි විය.
ඒ ඓතිහාසික දිනයේ දහස් ගණන් නරඹන ජනතාවක් හා සුවිශේෂි ආරාධිතයන් පිරිසක් අභිමුවේ සුබ මොහොතින් ගා‍ලේ වැඩ ඇරඹිණි. ඒ අනුව හා පුරා කියා හීලෑ අලි ඇතුන් 14 දෙනෙකු ගාලට ඇතුළු කරනු ලැබිය. සෑම අලියෙකුටම එක් ඇත් ගොව්වෙක් සහ සහායකයෙකු සිටි අතර මිනිසුන් 28 දෙනකු ඇත්ගාල තුළ සිටීම ගා‍ලේ කොටු වූ වන අලීන් කෝප ගන්වන සුළු සිදුවීමක් විය.
ගාල් කරන ලද වන අලින් අල්ලා ගන්නේ අපූරු ක්‍රමයකටය. හීලෑ අලි දෙදෙනෙකු විසින් එක් වන අලියෙකු මැදිකර ගැනීම එහි පළමු පියවර වෙයි. හීලෑ අලි දෙදෙනා කිටි කිටියේ හිරකර ගත් වන අලියාට සෙලවිය නොහැකිව අසරණ වෙයි. මේ අවසරයෙන් ඇත් ගොව්වාගේ සහායකයා වන අලියාගේ පසුපස පාදයට තොණ්ඩුවක් දමා අවට ඇති ගසකට ඇද බැඳ ගනී. වනඅලියෙකුගේ පසුපාදය ගසකට තබා වෙලා දමන ගැටයට “නව පොට” විලංගුව යැයි කියනු ලැබේ. මෙය වූ කලී කැඩීමට තබා සිතීමටවත් නොහැකි ශක්තිමත් බැම්මකි.
ඇත් ගා‍ලේ සිව්වන දිනය එළඹෙන විට නායක හස්තියා හැර අන් සියලුම අලි ඇතුන් ගස් බැඳීමට ඇත් ගොව්වෝ සමත් විය. සියලු ශිල්ප යොදා ගත් සියලුම උත්සාහ ව්‍යර්ථ කරමින් නායක හස්තියාගේ ප්‍රචණ්ඩ බව එන්න එන්නම වැඩි විය. හීලෑ අලි 14 දෙනාටම විටෙන් විට නායක හස්තියා පහර දීම නිසා ගා‍ලේ කටයුතු අඩපණ වන ලකුණු පෙනෙන්නට විය. අවසාන වශයෙන් නායක හස්තියාට පලා යනු පිණිස ගාල් දොර විවෘත කරන්නට මොලමුරේ මහතා තීරණය කරන ලදී.
දොරටුව විවෘත කළද නායක හස්තියා පලායනු වෙනුවට ගස් බඳින ලද සතුන් මුදා ගැනීමට උත්සාහ ගනු පෙනුනි. තම වර්ගයා රැකගනු වස් නායක හස්තියා ගන්නා ක්‍රියා මාර්ගය නරඹන්නන්ගේ නෙතට කඳුළු උනන තරම් විය. නායක හස්තියා සැමට වීරයෙකු විය. මොලමුරේ මහතාට එරෙහි රටේ ජන මතයක් නිර්මාණය වෙමින් පැවතුනි. සම සමාජ පක්ෂය ප්‍රමුඛ වාමාංශික නායකයෝ එයාට නායකත්වය ලබා දුනි. කථානායකයා වන අලිනට වද දෙන බව එන්.එම්. පෙරේරා ප්‍රමුඛ වාමාංශික නායකයන් චෝදනා කරන්නට විය.
රට සිව් දෙසින් මොලමුරේ මහතාට එරෙහිව ජනමතය නැගෙද්දී පනාමුරය වන මැද එක වන අලියෙකු මෙල්ල කර ගත නොහැකිව හීලෑ අලින් 14 දෙනකු ගොව්වන් සහ සහායකයන් 28 දෙනකු අසරණව සිටිනා ලදි. මොලමුරේ මහතා තීරණයක් නොගෙන බැරි තැනට පත්විය. ඔහුට තීරණ දෙකක් ගත හැකිව තිබුණි. ඒ තීරණ නම්
ඪ ගස් බඳින ලද අලි 26 දෙනා සහ නායක හස්තියා මුදා හැරීම.
ඪඪ නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිම
දිගු වේලාවක් සිතා බලා මොලමුරේ මහතා අවසන් තීරණය ගන්නා ලදී. ඒ නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිමටයි. ස්වභාවයෙන්ම අලි ඇතුන්ට ලොල් වූ මොලමුරේ මහතා මේ තීන්දුව ගත්තේ වෙනත් විකල්පයක් නොමැති නිසා විය හැක. ගස් බඳින ලද වන අලින් ඉවත් කර ගන්නට ඉඩක් නොවූ හෙයින් කඩිනම් පියවරක් ගත යුතු විය. ඒ වන විටත් අලි ඇතුන් ගාලක තබා ගත හැකි උපරිම දින ගණන පසුවී තිබුණු බව කියැවේ. වාමාංශිකයන්ගේ උද්ඝෝෂණ සහ දසතින් නැගෙන ජනතා විරෝධය නිසා ඉක්මනින් ඇත්ගාලේ කටයුතු නිමාකරන්නට මොලමුරේ මහතාට අවශ්‍යව තිබුණි. නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිමට තීරණය කළද වෙඩි තබනුයේ කව්රුන්ද යන ගැටලුව ඊළඟට මතුවිය. තුවක්කු සහ රයිෆල් සතු සබරගමුවේ රදල ප්‍රභූන් සහ සුදු ජාතික වැවිලිකරුවෝ බොහොමයක් ඇත් ගාල නරඹමින් සිටි නමුත් දිනෙන් දින වැඩි වන හස්තියාගේ ප්‍රචණ්ඩත්වය සහ ජනතා විරෝධය හමුවේ බොහෝ ශූරවෙඩික්කරුවෝ පසුබා සිටින ලදී. ඒ අතර පොලිස් සහ හමුදා සෙබළුද වූහ.
අවසානයේ මොලමුරේ මහතා විසින් එවකට ශ්‍රී ලංකාවේ සිටි ශූරතම රයිෆල් කරුවා වූ නාවික කොමදෝරු සෑම් කදීර් ගාමර් ඒ සඳහා කැඳවන ලදී. එක වෙඩි පහරින් නායක හස්තියා බිම දමන්නට ඔහු එකඟ විය. දහස් ගණන් ජනයා උඩට ගත් හුස්ම පහත හෙළිය නොහැකිව බලා සිටියදී සෑම් කදීර් ගාමර් ඇත් ගාලට ඇතුළු විය.
සිය වර්ගයාගේ නිදහස උදෙසා දිවි දුන් මොලමුරේ හස්තියා බෝසත් ගුණ සහිත සතෙකු ලෙස රට පුරා අගයන්නට විය. පුවත්පත් වාර්තාවලට අමතරව කවි කොළ අත් පත්‍රිකා වැනි දේ පනාමුරේ හස්තියා ගැන බිහි වීම නිසා “පනාමුරේ” ඇත් ගාල හා බැඳෙන “සාහිත්‍යයක්ද” එකල නිර්මාණය විය. දිනෙන් දින ඉහළ යන ජනතා විරෝධය හමුවේ රට තුළ ඇත් ගාල් පැවැත්වීම තහනම් කරන්නට රජයට සිදුවිය. තම රංචුවේ සගයන් මිනිසාගේ වහල් බවෙන් මුදවා ගන්නට නොහැකි වුවද රට පුරා ඇත්ගාල් තහනම් කර එමගින් සිරිලක සමස්ත වන අලි ඇතුන්ගේ විමුක්තිය උදා කර ගැනීම සටනට නායකත්වය දීමට පනාමුරේ හස්තියා සමත් විය.
http://www.apeurumaya.lk/%E0%B6%B4%E0%B6%B1%E0%B7%8F%E0%B6%B8%E0%B7%94%E0%B6%BB%E0%B7%9A-%E0%B6%87%E0%B6%AD%E0%B7%8A%E0%B6%9C%E0%B7%8F%E0%B6%BD
වර්ගයා වෙනුවෙන් මරණය තෙක් සටන් වැදුණු පනාමුරේ ඇත් රාජා
ඔහු මිනිස් වර්ගයාටද ආදර්ශයක් සැපයූ පනාමුරේ ඇත් රාජායි
පනාමුරේ-/පනාමුරේ
පනාමුරේ ඇත් රාජා
අභීත නද පා හස්ති රාජා ඒ
කළේ සටන් පා තේජා
පනාමුරේ ඇත් රාජා
සුගතපාල මලලසේකරයන් විසින් පද රචනය කර ගායනා කරන ලද මෙම ගීය වර්තමානයේ අපට නිතර නෑසෙන මුත් අතීතයේ ඉතා ජනප්‍රියව තිබූ ගුවන් විදුලි ගීතයකි. මෙම ගීතයට ප්‍රස්තූත වනුයේ සිරිලක පැවැති අවසාන ඇත්ගාල වන පනාමුරේ ඇත්ගාල සහ එහි බොහෝ කතා බහට ලක්වූ නායක හස්තියා පිළිබඳ පුවතය.
ශ්‍රී ලංකාව තුළ පමණක් නොව ලෝකයේ බොහෝ රටවල කතා බහට ලක්වූ ඇත්ගාල පැවැත්වුණේ සබරගමු පළාතේ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ කොළොන්නට නොදුරු පනාමුරේය. පනාමුරය යනු සබරගමුවේ සුපතල මඩුවන්වෙල පරපුර සතු වූ නින්ද ගමකි. 1950 දශකයට එළඹෙන විට පනාමුරය නින්දගම අක්කර 30,000කට වැඩි වපසරියකින් යුක්ත විය. එවකට එහි හිමිකරු වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රථම පාර්ලිමේන්තුවේ (1947-1952) කථානායකවරයා වූ ශ්‍රීමත් ෆ්‍රැන්සිස් මොලමුරේ මහතාය. නින්ද ගමේ ගහකොළ ඉඩකඩම් මෙන්ම අලි සම්පතේද සාඩම්බර හිමිකරුවන් වූයේ නින්ද ගමේ හිමිකරුවන්ය. එබැවින් පනාමුරය වනරජදහන නිජබිම කරාතේ දහසක් පමණ වූ අලි රංචුවේද සාඩම්බර හිමිකරුවන් වූයේ මොලමුරේ මහතාය.
ප්‍රභූ පෙළපත්වලට වලව් පැළැන්තියට සේවය කිරීම නින්දගම්වාසීන්ගේ වගකීමක් වූ හෙයින් පනාමුරේ ඇත්ගාල ඉදිකිරීමේදීද ඔවුන් දායක විය. ඇත්ගාලට අමතරව කුඩා වෙළෙඳ සල් ප්‍රවේශ මාර්ග මෙන්ම ගම්වාසීන් “ඇතින්නියන්ගේ ගාල” ලෙස හැඳින් වු මොලමුරේ මහතාගේ තාවකාලික බංගලාවද ඉදිකරනු ලැබුවේ නින්දගම්වාසීන්ය.
1950 අගෝස්තු මස 8 වෙනි දින අලුයම් කාලයේදී අලි ඇතුන් 27 දෙනකුගෙන් යුත් රංචුවක් ගාල් කර ඓතිහාසික පනාමුරය ඇත්ගාලේ දොරටු වසා දැමුණි. එදා ඒ ආකාරයෙන් වසා දැමුවේ සිරිලක අවසන් ඇත්ගාලේ දොරටුව බව මොලමුරේ මහතා සිහිනෙන්වත් නොසිතන්නට ඇත. හතරැස් කිලෝමීටරයකට වඩා විශාල වූ ඇත්ගාල ඉදිකර තිබුණේ වනාන්තරයෙන් ලබාගත් දැව කඳන් යොදාය. මේ දැවැන්ත වැට ඇතුළේ කොටු වූ අලි ඇතුන් තව මොහොතකින් සිදුවන්නට යන දේ නොදැන කෙළිදෙලෙන් පසුවිය.
ඇත්ගාලේ කටයුතු දැක බලා ගැනීමට මොලමුරේ මහතාගේ ආරාධනයෙන් සුවිශේෂි අමුත්තෝ රැසක් සහභාගි විය. ඒ අතර ප්‍රධානියා වූයේ එවකට ලකිසුරු ධුරය හෙබ වූ සෝල්බරි සාමිය. ඊට අමතරව කීර්තිමත් ලේඛකයෙකු වූ ආර්.එල්. ස්පිට්ල් ද ඒ අතර විය. මෙම අමුත්තන් සඳහා සුවිශේෂි වේදිකාවක්ද ඉදිකර තිබුණි. සබරගමුවේ සහ මාධ්‍ය කඳුකරයේ වැවිලිකරුවන් රැසක්ද එහි විය.
ඒ ඓතිහාසික දිනයේ දහස් ගණන් නරඹන ජනතාවක් හා සුවිශේෂි ආරාධිතයන් පිරිසක් අභිමුවේ සුබ මොහොතින් ගා‍ලේ වැඩ ඇරඹිණි. ඒ අනුව හා පුරා කියා හීලෑ අලි ඇතුන් 14 දෙනෙකු ගාලට ඇතුළු කරනු ලැබිය. සෑම අලියෙකුටම එක් ඇත් ගොව්වෙක් සහ සහායකයෙකු සිටි අතර මිනිසුන් 28 දෙනකු ඇත්ගාල තුළ සිටීම ගා‍ලේ කොටු වූ වන අලීන් කෝප ගන්වන සුළු සිදුවීමක් විය.
ගාල් කරන ලද වන අලින් අල්ලා ගන්නේ අපූරු ක්‍රමයකටය. හීලෑ අලි දෙදෙනෙකු විසින් එක් වන අලියෙකු මැදිකර ගැනීම එහි පළමු පියවර වෙයි. හීලෑ අලි දෙදෙනා කිටි කිටියේ හිරකර ගත් වන අලියාට සෙලවිය නොහැකිව අසරණ වෙයි. මේ අවසරයෙන් ඇත් ගොව්වාගේ සහායකයා වන අලියාගේ පසුපස පාදයට තොණ්ඩුවක් දමා අවට ඇති ගසකට ඇද බැඳ ගනී. වනඅලියෙකුගේ පසුපාදය ගසකට තබා වෙලා දමන ගැටයට “නව පොට” විලංගුව යැයි කියනු ලැබේ. මෙය වූ කලී කැඩීමට තබා සිතීමටවත් නොහැකි ශක්තිමත් බැම්මකි.
ඇත්ගාලේ පළමු දිනය නිමාවන විට අලි අල්ලන්නන්ට ගස් බැඳ ගත හැකි වූයේ අලි දෙදෙනෙකු පමණි. වන අලින්ගේ නායක හස්තියා ඉතා ප්‍රචණ්ඩ ලෙස හැසිරීම නිසා ගා‍ලේ වැඩ කටයුතු බලා‍පොරොත්තු වූ තරම් ලේසි නොවීය. දවස අවසානයේ ගස් බඳින ලද අලින් නරඹන්නට ගාල තුළට පැමිණෙන්නෙ යැයි ආරාධිතයන්ට ඇරයුම් ලැබුණි. ඔව්හු තෘප්තියෙන් යුතුව ගාලට ඇතුළු විය. ගස් බඳින ලද සගයන් අසල ගැවසෙන මිනිස් පිරිස නිසා වන අලින්ගේ කෝපය අලුත් විය. ඔව්හු සැනකින් මිනිසුන්ට පහර දීමට දිව ආහ. ආරාධිත අමුත්තන් පණ බේරා ගනු වස් එකිනෙකා පරයා දිව යන්නට විය. ප්‍රධාන අමුත්තා සෝල්බරි සාමිද පණ බේරා ගනු වස් දිව යන්නට විය. නරඹන්නන්ට මෙය විනෝද ජනක අවස්ථාවක් විය. පසුදින බොහෝ පුවත්පත්වලට මෙය ආකර්ෂණීය පුවතක් විය. “Daily News” පුවත්පත එය වාර්තා කළේ “Governor General seeks safty from charging Elephants” යනුවෙනි.
තුන්වන දිනය වන විට අලි ඇතුන් නව දෙනෙකු ගස් බැඳ ගන්නට හැකි වුවද නායක හස්තියාගේ පහර දීම නිසා ඇත් ගොව්වෝ සහ හීලෑ අලි ඇතුන් බොහෝ දුර්මුඛ වී සිටිහ. අලි ඇල්ලීමට මෙන්ම අලි මන්තර සඳහාද ප්‍රසිද්ධව සිටි සෑම් ඇලපාත මුදලිගේ මන්තරවලට පවා නායක හස්තියා මෙල්ල නොවීම කාටත් ගැටලුවක් විය. තමුන්ගේ රංචුව මුදා ගනු වස් නායක හස්තියා අප්‍රතිහත ධෛර්යයෙන් කටයුතු කරන්නට විය. අඩි 9ක් පමණ උස වසර 25 පමණ වයස වූ මෙම හස්තියා වැඩි ගෞරව පිණිස “ඇත් රජා” ලෙස හැඳින්වුවද සැබැවින්ම දළ නොමැති හස්තියෙකු පමණක් බව සඳහන් කළ යුතුය. දළ නොතිබුණද නායකයෙකු ලෙස මෙම හස්තියා පෑ එඩිතර බව සහ විදහා පෑ නායකත්වයේ ගුණාංග මිනිසුන්ටද ආදර්ශයක් බව ඇත් ගාල සියසින් දුටු ජනයා පවසයි.ඇත් ගා‍ලේ සිව්වන දිනය එළඹෙන විට නායක හස්තියා හැර අන් සියලුම අලි ඇතුන් ගස් බැඳීමට ඇත් ගොව්වෝ සමත් විය. සියලු ශිල්ප යොදා ගත් සියලුම උත්සාහ ව්‍යර්ථ කරමින් නායක හස්තියාගේ ප්‍රචණ්ඩ බව එන්න එන්නම වැඩි විය. හීලෑ අලි 14 දෙනාටම විටෙන් විට නායක හස්තියා පහර දීම නිසා ගා‍ලේ කටයුතු අඩපණ වන ලකුණු පෙනෙන්නට විය. අවසාන වශයෙන් නායක හස්තියාට පලා යනු පිණිස ගාල් දොර විවෘත කරන්නට මොලමුරේ මහතා තීරණය කරන ලදී.
දොරටුව විවෘත කළද නායක හස්තියා පලායනු වෙනුවට ගස් බඳින ලද සතුන් මුදා ගැනීමට උත්සාහ ගනු පෙනුනි. තම වර්ගයා රැකගනු වස් නායක හස්තියා ගන්නා ක්‍රියා මාර්ගය නරඹන්නන්ගේ නෙතට කඳුළු උනන තරම් විය. නායක හස්තියා සැමට වීරයෙකු විය. මොලමුරේ මහතාට එරෙහි රටේ ජන මතයක් නිර්මාණය වෙමින් පැවතුනි. සම සමාජ පක්ෂය ප්‍රමුඛ වාමාංශික නායකයෝ එයාට නායකත්වය ලබා දුනි. කථානායකයා වන අලිනට වද දෙන බව එන්.එම්. පෙරේරා ප්‍රමුඛ වාමාංශික නායකයන් චෝදනා කරන්නට විය.
රට සිව් දෙසින් මොලමුරේ මහතාට එරෙහිව ජනමතය නැගෙද්දී පනාමුරය වන මැද එක වන අලියෙකු මෙල්ල කර ගත නොහැකිව හීලෑ අලින් 14 දෙනකු ගොව්වන් සහ සහායකයන් 28 දෙනකු අසරණව සිටිනා ලදි. මොලමුරේ මහතා තීරණයක් නොගෙන බැරි තැනට පත්විය. ඔහුට තීරණ දෙකක් ගත හැකිව තිබුණි. ඒ තීරණ නම්
ඪ ගස් බඳින ලද අලි 26 දෙනා සහ නායක හස්තියා මුදා හැරීම.
ඪඪ නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිම
දිගු වේලාවක් සිතා බලා මොලමුරේ මහතා අවසන් තීරණය ගන්නා ලදී. ඒ නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිමටයි. ස්වභාවයෙන්ම අලි ඇතුන්ට ලොල් වූ මොලමුරේ මහතා මේ තීන්දුව ගත්තේ වෙනත් විකල්පයක් නොමැති නිසා විය හැක. ගස් බඳින ලද වන අලින් ඉවත් කර ගන්නට ඉඩක් නොවූ හෙයින් කඩිනම් පියවරක් ගත යුතු විය. ඒ වන විටත් අලි ඇතුන් ගාලක තබා ගත හැකි උපරිම දින ගණන පසුවී තිබුණු බව කියැවේ. වාමාංශිකයන්ගේ උද්ඝෝෂණ සහ දසතින් නැගෙන ජනතා විරෝධය නිසා ඉක්මනින් ඇත්ගාලේ කටයුතු නිමාකරන්නට මොලමුරේ මහතාට අවශ්‍යව තිබුණි. නායක හස්තියාට වෙඩි තැබිමට තීරණය කළද වෙඩි තබනුයේ කව්රුන්ද යන ගැටලුව ඊළඟට මතුවිය. තුවක්කු සහ රයිෆල් සතු සබරගමුවේ රදල ප්‍රභූන් සහ සුදු ජාතික වැවිලිකරුවෝ බොහොමයක් ඇත් ගාල නරඹමින් සිටි නමුත් දිනෙන් දින වැඩි වන හස්තියාගේ ප්‍රචණ්ඩත්වය සහ ජනතා විරෝධය හමුවේ බොහෝ ශූරවෙඩික්කරුවෝ පසුබා සිටින ලදී. ඒ අතර පොලිස් සහ හමුදා සෙබළුද වූහ.
අවසානයේ මොලමුරේ මහතා විසින් එවකට ශ්‍රී ලංකාවේ සිටි ශූරතම රයිෆල් කරුවා වූ නාවික කොමදෝරු සෑම් කදීර් ගාමර් ඒ සඳහා කැඳවන ලදී. එක වෙඩි පහරින් නායක හස්තියා බිම දමන්නට ඔහු එකඟ විය. දහස් ගණන් ජනයා උඩට ගත් හුස්ම පහත හෙළිය නොහැකිව බලා සිටියදී සෑම් කදීර් ගාමර් ඇත් ගාලට ඇතුළු විය.
නමුත් මහත් සේ පිළිකුල් කළ මිනිස් ඉව නායක හස්තියාට යළි දැනෙන්නට විය. ඇත් ගා‍ලේ වූ මිනිසාගේ දර්ශනයෙන් හස්තියා මාරාවේශ විය. පවනට බඳු වේගයෙන් දූවිලි නංවා වෙඩික්කරු වෙත දිව එන හස්තියාගේ දර්ශනය ලොමු ඩැහැ ගන්වන සුළු විය. වෙඩික්කරු බිඳකඳු නොසෙල් විය. තමුන්ගේ ශරීරාංගයක් බවට පත්ව තිබූ රයිෆලය මානා එල්ලය ලබාගත් ඔහු කොකා ගස්සන ලදී. හෙණ හඬ නංවා පිට වූ රයිෆල් උණ්ඩය නායක හස්තියාගේ කුම්භස්තලය සිදුරු කළේය. පාද අවසඟව ගිය හස්තියා පර්වතයක් පරිද්දෙන් බිම පතිත විය. ඉතිහාසයේ වඩාත් ආන්දෝලනාත්මක වෙඩි පහර තැබූ වෙඩික්කරු සැනෙකින් ගාල් බිමෙන් පිටව ගිය අතර කැරැල්ලක් පරිද්දෙන් නැගී ආ ජනතා විරෝධය මොලමුරේ මහතාගේ රදල ගෞරවය නොතකන තරම් වීම නිසා ඔහුද සැනෙකින් ගාල් බිමෙන් ඉවත්ව යනු දක්නා ලදී.
courtesy lakbima
No comments:
Post a Comment